MENÜYÜ AÇ
Bilmeden, hatalı dokunan iplikler gibiyiz,
savaşmakla ,sevişmek arasında takılmış.
düşsel anaforlarımız , silahsız çatışmalarımız,
dokunmadan seviÅŸmeler,
koklayarak öpüşmeler,
geçmişe saplanmış çocuklarız.
hep daha iyisinin bizi beklediğini söyleyen,
en kötüsünü yaşadığına inanan ,çınarlar arasında,
umudun, fotokopisine bakmalardayız.
ki çınardan yapılma kağıt üzerinde,
kendi köklerimizin öz suyuyla, mürekkep yapıp,
içsel destanlar yazmışız.
olması gerekenden uzaktayız,
olandansa daha yakında.
yağmur ormanlarında ki
her kokunun farkında,
ama koku almaktan yoksun,
varlığımız.
biz zamane aydınlarıyız.
Nuri Deniz Doğançay
Son yorumlar